رشته وزنه‌برداری را با پیشکسوتان پرتعداد آن می‌شناسند رشته‌ای که به گواه «مهدی عطار اشرفی» نخستین مدال  ایران را در مسابقات قهرمانی جهانی، نخستین مدال ایران در المپیک‌ها و نخستین مدال طلا را پس از انقلاب اسلامی برای کشور به ارمغان آورده است. گروه ورزش پردیسان نوین برای مطالعه دقیق تاریخ وزنه‌برداری کشور پای سخنان این پیشکسوت نشسته است.  

متن مصاحبه اشرفی با خبرنگار پردیسان نوین به شرح زیر است:

 نامجو پرچم‌دار وزنه‌برداری ایران است

رشته وزنه‌برداری عنوان نخستین‌های ایران را در عرصه جهانی و المپیک را در کارنامه دارد. رشته‌ای که از فعالیت آن حدود یک قرن می‌گذرد. نخستین مدال جهانی ایران در تمام رشته‌ها توسط وزنه‌برداران کسب شد. این رشته توسط «پات کرونی» و با همکاری عبدالله نادری در ایران پایه‌گذاری شد. پات کرونی خود وزنه‌بردار حرفه‌ای نبود اما با همکاری نادری و آشنایی که با این رشته داشت توانست نخستین فعالیت‌های وزنه‌برداری در ایران را شکل‌ دهد. وزنه‌برداران آن زمان در سه حرکت پرس، یک‌ضرب و دوضرب تعریف می‌شد و کشور فرانسه سرآمد آن بود.

این رشته به شکل قیچی و چمباتمه بود که بعد چمباتمه برای یک‌ضرب و قیچی برای حرکت دوضرب استفاده شد. در ایران نامدارانی مانند مرحوم محمود نامجو، فردوسی و دکتر رهنورد طلایه‌داران این رشته بودند و جعفر سلماسی نیز از افتخارآفرینان به نام بود. نامجو قهرمان جهان شد و سلماسی مدال المپیک را کسب کرد این در حالی بود که در رشته‌های دیگر هنوز مدالی کسب نشده بود.  

با نامجو وزنه‌برداری را آغاز و با او خداحافظی کردم

من سال ۱۳۴۵ زیر نظر مرحوم نامجو وزنه‌برداری شروع کردم و تمرینات در شهر آستانه‌ اشرفیه بود همان‌جا ورزش کردم ابتدا پرورش اندام و بعد وزنه‌برداری را شروع کردم. مسابقات استانی قهرمان شدم و به اردو دعوت شدم.  سال ۱۳۴۸ وارد تیم ملی شدم تا سال ۱۳۵۸ بودم و در چند دوره ارتش‌های جهان هم قهرمان شدم. آخرین حضور بین‌المللی من مسابقات قهرمانی آسیا بود که سال ۱۳۵۸ و ۲ ماه بعد از پیروزی انقلاب در ژاپن بود.

روی سکو رفتم اما سرود ملی نبود

تنها ۲ ماه از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته بود که به همراه یک تیم پنج‌نفره راهی ژاپن شدم در تا مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کنم. در آن دوره یک مدال نقره و یک طلا کسب کردم. به همراه خود پرچم ایران را برده بودیم اما سرود ملی نبود. مسوولان مسابقات از یک مارش مخصوص ژاپن برای من استفاده کردند. پس از بازگشت از این تورنمنت به‌صورت رسمی از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم.

ژنتیک و هوای شمال قهرمان‌پرور است

استان گیلان بیش از ۱۰ قهرمان ملی در رشته وزنه‌برداری دارد که در سطح جهان و  آسیا هم توانستند عرض‌اندام کنند. مرحوم نامجو از این قهرمانان است که تا مدال المپیک نیز رفته است. اگر بخواهم دلیل این قهرمان‌پروری را بیان کنم باید بگویم افزون بر ژنتیک، آب‌وهوای این منطقه نیز در رشد چنین بزرگانی بی‌تأثیر نبود. البته هیچ‌کدام از قهرمانانی گیلانی ژن خوب به معنی امروزی نبودند.

نصیری ژن خوب وزنه‌برداری است

اگر بخواهیم از ژن خوب صحبت کنیم باید گفت محمد نصیری نابغه وزنه‌برداری ایران ژن خوب این رشته است که کمتر مانند او تکرار می‌شود. نصیری با توجه به وزن و استایلی که داشت یک وزنه‌بردار شش‌دانگ به شمار می‌رفت. او در سه المپیک و چندین رقابت‌ جهانی مدال کسب کرده است. نباید بزرگانی مانند محمد نصیری در ورزش ایرانی به فراموشی سپرده شوند.  

روح پهلوانی از ورزش رفته است

در گذشته قهرمانان حرمت عجیبی بین مردم داشتند و روح پهلوانی در میان آنان رواج داشت اما امروز یک ورزشکار با مدال کسب کردن همه‌چیز را فراموش می‌کند. نباید ورزش ایران از روح پهلوانی خالی باشد. متاسفانه ورزش ایران در چند سال گذشته به سمت و سویی حرکت کرده که روح پهلوانی در آن دیده نمی‌شود.

دوپینگ درگذشته سرافکندگی بود

درگذشته کسی به زورافزایی فکر نمی‌کرد و کمتر ورزشکاری مرتکب این کار می‌شد.  تغذیه تمام ورزشکاران غذای معمولی بود اما نظارت سفت و سختی بر روی وعده‌های غذایی می‌شد. دکتر تیم بر هر سه وعده غذایی نظارت داشت و برخی از مواقع نیز قرص‌های تقویتی مجاز تجویز می‌کرد که مصرف کنیم.

رضازاده نورچشمی بود

در اواسط دهه ۸۰ خورشیدی به‌ جز یک وزنه‌بردار تمام وزنه‌برداران ملی‌پوش دوپینگی شدند و کسی پاسخگو نبود. در آن بین رضازاده سالم بود و او گل سرسبد وزنه‌برداران به شمار می‌رفت و   ارتباط خاصی با فدراسیون جهانی داشت. رضازاده به‌نوعی در ایران و سطح جهان یک قهرمان شناخته‌شده و یک نورچشمی به شمار می‌رفت.

شاید نصیری نیا حساب و کتاب فدراسیون جهانی نداده بود

سال ۱۹۹۹ شاهین قهرمان جهان شد و همه منتظر مدال او در سیدنی بودند اما شاید شاهین در آن سال حساب و کتاب فدراسیون جهانی را نداده بود. فدراسیون جهانی همیشه تعدادی اسامی در کشوی میز خود دارد و تهدید به زورافزایی می‌کند. البته مدال شاهین در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی فدای رکورد دیماس دارنده سه مدال طلای المپیک از کشور یونان شد.

علی مرادی شاگردم بود

زمانی که سال ۱۳۵۸ خداحافظی کردم رییس کنونی فدراسیون وزنه‌برداری هم که نوجوان بود آنجا حضور داشت و چندی بعد نیز در تیم ملی شاگردم شد اما اکنون من را نمی‌شناسد البته شاید فراموش کرده است.